Մր­ցույ­թին կա­րող են մաս­նակ­ցել հա­սա­րա­կա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րը: Յու­րա­քան­չյուր դրա­մաշ­նոր­հի չա­փը 500000 դրա­մից մինչև 1000000 դրամ է: Ա­ռան­ձին դեպ­քե­րում կախ­ված ծրագ­րի յու­րօ­րի­նա­կու­թյու­նից կտ­րա­մադր­վեն ա­վե­լի մեծ չա­փա­քա­նակ­ներ:

Որ գա­լու էր այդ օ­րը, որ Սո­րո­սի, սո­րո­սա­կան­նե­րի, սա­տա­նիս­տա­կան հա­կամ­շա­կույ­թը կրող­նե­րի ու տա­րա­ծող­նե­րի աչ­քի լույս, Երևա­նում սա­տա­նիս­տա­կան ռոք խմ­բե­րի հա­մերգ­ներն իր պաշտ­պա­նու­թյան տակ վերց­րած, հո­վա­նա­վո­րած, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հա­րա­զատ «Քա­ղա­քա­ցիա­կան պայ­մա­նա­գիր» կու­սակ­ցու­թյան վար­չու­թյան ան­դամ, ՀՀ կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րա­րի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նող Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նը, իր գլ­խա­վո­րած նա­խա­րա­րու­թյամբ, մի օր գնա­լու էր մեր հան­րակր­թա­կան դպ­րոց­նե­րից «Հա­յոց ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյուն» ա­ռար­կան վտա­րե­լու քայ­լին, միան­գա­մայն տրա­մա­բա­նա­կան էր, սպա­սե­լի, կան­խա­տե­սե­լի:

Թան­կա­գին տիարք, ձեր վար­չա­կան սխ­րան­քը, ան­կաս­կած, «Սի­րո և հա­մե­րաշ­խու­թյան» հե­ղա­փո­խու­թյան խու­մա­րա­թո­ղի առ­հավտ­չյան է։ Օ­րեր ա­ռաջ, ա­վե­լի ստույգ` հու­լի­սի 7-ին, զայ­րա­լից մի նյութ հրա­պա­րա­կե­ցի «Ի­րա­տե­սում», բա­վա­կա­նին հան­դուգն վեր­նագ­րով. «Սի­րո և հա­մե­րաշ­խու­թյան» հե­ղա­փո­խու­թյան վար­չա­կան խեղ­կա­տա­կու­թյու­նը»։

Ծն­վել է 1958 թ. հոկ­տեմ­բե­րի 23-ին։ 1976 թ. ա­վար­տել է Բու­ժա­կան գյու­ղի միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցը։ 1976-1978 թթ. ծա­ռա­յել է խոր­հր­դա­յին բա­նա­կում։

Հա­յաս­տա­նում կո­րո­նա­վի­րու­սի ար­ձա­նագր­ման ա­ռա­ջին իսկ օ­րից ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րը քն­նա­դա­տու­թյան պա­կաս չու­նի, սա­կայն դա նրան այն­քան էլ չի կաշ­կան­դում։

«Կա­րող ա՞ ար­տա­կարգ դրու­թյու­նը վե­րաց­րել են, ու բո­լորն աշ­խա­տում են, ես չգի­տեմ»,- այս­պես զայ­րա­ցած հարց­րեց կի­նը կո­մու­նալ վճար կա­տա­րե­լիս, և ա­վե­լաց­րեց. «Համ աշ­խա­տանքս կտ­րե­ցին, համ էլ գա­զիս, բա սենց կլի­նի՞»։

Ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րար Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի՝ կա­ռա­վա­րու­թյա­նը ներ­կա­յաց­րած օրեն­սդ­րա­կան փա­թե­թը, ին­չը գոր­ծա­դի­րը ե­րեկ է հաս­տա­տել, նա­խա­տե­սում է ար­տա­կարգ դրու­թյան պայ­ման­նե­րում ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան բնա­գա­վա­ռի միաս­նա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կարգ ստեղ­ծել:

Եր­կու տա­րի ա­ռաջ «Ոս­տի­կա­նը մերն է» լո­զուն­գով «քայ­լող­նե­րը» փո­ղո­ցից ե­կան իշ­խա­նու­թյան, ու շատ չան­ցած պարզ­վեց, որ «մե­րոն­քա­կան» ոս­տի­կա­նը պար­տա­վոր է են­թարկ­վել միայն իշ­խա­նու­թյան ցան­կա­ցած հրա­հան­գի՝ ան­տե­սե­լով քա­ղա­քա­ցու շա­հե­րը։

Ար­դեն եր­կու ամ­սից ա­վե­լի է շր­ջա­կա մի­ջա­վայ­րի նա­խա­րա­րու­թյու­նը նա­խա­րար չու­նի։ Ին­չու՞ է Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ան­տեր թո­ղել այս նա­խա­րա­րու­թյու­նը։ Վեր­ջերս խոր­հր­դա­րա­նում ԱԺ-կա­ռա­վա­րու­թյուն հար­ցու­պա­տաս­խա­նի ժա­մա­նակ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը մի բա­ցա­ռիկ պար­զա­բա­նում ա­րեց։

Ուղղակի ապշեցնող է իշխանության ներկայացուցիչների այն համառությունը, որով նրանք փորձում են համոզել, թե համավարակն ինչ-որ ուժի ձեռնտու է, քանի որ դրանով նրանք ինքնահաստատվում են, քննադատում են իշխանությանն ու ավելին, դեռ պիտի քննեն, թե այս օրերին նրանք ինչ շահեր են հետապնդում։